Konsultacja:
Pierwsza wizyta (niekiedy dwie lub trzy) służy identyfikacji problemu pacjenta oraz jego celów. Wspólnie wypracowywany jest także tzw. kontrakt określający warunki przyszłej współpracy. Terapeuta ma wówczas możliwość przeprowadzenia pełnej diagnostyki pacjenta (obejmującej także wypełnienie narzędzi ułatwiających postawienie rozpoznania problemu), oraz podjęcia decyzji o możliwości dalszej współpracy lub też gdy wymaga tego problem z którym zgłosił się klient skierowania pacjenta na konsultację do innego specjalisty (psychologa, psychiatry lub lekarza innej specjalności – jeśli uzna, że prezentowany problem nie ma podłoża psychologicznego lub też wsparcie medyczne istotnie przyczynić się może do poprawy funkcjonowania). Pacjent ma natomiast okazję poznać osobowość psychologa oraz zadecydować czy w subiektywnym odczuciu określone założenia nurtu psychoterapeutycznego oraz prezentowany styl pracy psychologa współgra z jego oczekiwaniami. Kompatybilność w tym zakresie jest podstawowym wymogiem determinującym powstanie przyszłej opartej na zaufaniu relacji terapeutycznej.

Wsparcie psychologiczne:
Kierowane jest do osób, które nie doświadczają długotrwałego kryzysu psychicznego, ale postawione zostały wobec sytuacji przekraczającej zasoby radzenia sobie – mających trudność z adaptacją do aktualnej zmiany życiowej lub podejmujących się nowych subiektywnie odczuwanych jako stresujące wyzwań. Spotkanie z psychologiem nastawione jest wówczas na rozwiązywanie bieżącej trudności z wykorzystaniem dotychczasowych zasobów jednostki widzianych w nowy, twórczy sposób. Taki sposób postępowania pozwala minimalizować poziom napięcia emocjonalnego towarzyszącego zaistniałej sytuacji. Wsparcie psychologiczne może być również rozwiązaniem dla osób chorujących psychicznie, które oczekują na właściwą długotrwałą pomoc psychoterapeutyczną. Psycholog pomaga wówczas obniżyć napięcie oraz poczucie dyskomfortu towarzyszącego oczekiwaniu.

Psychoterapia indywidualna:
Metoda leczenia zaburzeń, których istotą jest pogorszenie funkcjonowania psychicznego jednostki, bądź takich których objawy psychologiczne stanowią bezpośrednie następstwo. Jest to cykl spotkań podczas, których osoba zgłaszająca problem współuczestniczy w jego rozwiązywaniu wykorzystując wsparcie oraz kompetencje psychologa udzielającego pomocy w sposób celowy z wykorzystaniem procedur i narzędzi o udowodnionych właściwościach minimalizujących objawy. Szczegółowe założenia wykorzystywanej metody zaprezentowano w zakładce: ‚TERAPIA TPB’

Psychoterapia rodzinna:
Jest to odmiana terapii, kierowana głównie do osób, których problemy mają w dużej mierze charakter relacyjny lub też taka, w której pomoc kierowana jest do osób niepełnoletnich. Podstawowym wskazaniem do jej podjęcia jest założenie o istnieniu zależności (finansowej lub emocjonalnej) pacjenta od systemu rodzinnego, w którym na co dzień funkcjonuje. W takich przypadkach, środowisko w którym przebywa pacjent odgrywa niebagatelną rolę w podtrzymywaniu osiąganych efektów terapii i po odpowiedniej psychoedukacji pełnić może rolę czynnika wspierającego proces zdrowienia. Korzystne jest wówczas podjęcie współpracy terapeutycznej ze wszystkimi członkami najbliższej rodziny lub przynajmniej z osobami, z którymi klient (dziecko, nastolatek lub osoba dorosła) pozostaje w relacji zależności.

Psychoedukacja i poradnictwo dla rodzin:
Ten rodzaj działań kierowany jest do osób stanowiących system wsparcia dla jednostek doświadczających kryzysu psychicznego, choroby somatycznej czy też problemu życiowego. Podejmowany jest w sytuacjach, w których osoba doświadczająca trudności z jakiś przyczyn nie może czy też nie jest gotowa na podjęcie terapii (z racji np. wieku). Czasem już samo poznanie istoty problemu, zdobycie wiedzy o mechanizmach jego powstania i podtrzymywania może być pomocne w tym sensie, że przyczynia się do obniżenia napięcia emocjonalnego opiekuna, a pośrednio również do poprawy funkcjonowania całego systemu wsparcia (łącznie z osobą borykającą się z problemem).

Treningi kompetencji psychologicznych:
Ich beneficjentami są jednostki zdrowe, których celem jest ciągły rozwój i samodoskonalenie oraz zaspokajanie potrzeby samorealizacji. Dzięki uczestnictwu w proponowanych zajęciach możliwe staje się odkrywanie lub twórcze wykorzystywanie posiadanego potencjału życiowego. Zajęcia te mają na ogół charakter grupowy, co nie tylko stwarza uczestnikom sposobność do nawiązywania interakcji międzyludzkich, ale również umożliwia korzystanie z wartości dodanej jaką do procesu samodoskonalenia wnoszą różnorodne postawy światopoglądowe uczestników procesu grupowego optymalizowanego dzięki wsparciu psychologa.